From office towers to urban stillness
Young designer Emma van Groeningen is reshaping what space can do.
[Dutch version below: zie onderaan voor de NL-versie]
When Emma Groeningen graduated from the Interior Design & Styling course in 2021, she knew one thing for sure: she wasn’t done learning.
“I had a strong feeling that I wasn’t finished yet,” she says. “I was looking for more depth, more quiet to discover what truly moves me in this profession.”
Emma immediately enrolled in the Master of Interior Architecture at HKU in Utrecht. At the time, she wasn’t entirely sure what she was looking for – but she knew she was drawn to the creation of spatial experiences.
“I’ve always been fascinated by how space can affect you,” she says. “In my designs, I’m constantly looking for spaces that evoke something – a sense of calm, poetry, or stillness.”
Bridging study and practice
Alongside her studies, Emma began working as a designer at Void, an interior architecture studio in Utrecht. She spent three days a week working on projects, while attending classes in the evenings and on Fridays. It was a demanding rhythm, but one that allowed her to grow quickly.
“Void started out with a focus on office environments, but we now also work on hotels, residential towers and even airports,” she explains. “Because we’re such a small team – just seven people – I get to see the whole process from beginning to end. That’s helped me develop fast as a designer.”
Emma particularly values the creative freedom she’s given within the team. For example, she also designed Void’s visual identity and website. “That variety really keeps me engaged. I still enjoy working here very much.”
The Mondriaantoren: from pitch to photography
One project that stands out for Emma is the redesign of the Mondriaantoren in Amsterdam.
“It was the first major project I was involved in from start to finish,” she says. “From the initial pitch to the final photography at completion – I was there every step of the way. That was incredibly exciting.”
Yet commercial work alone wasn’t enough. Alongside her studio projects, Emma developed a more autonomous design practice. For her master’s graduation project, she created three spatial installations across the city of Utrecht.
“The idea was to create spaces of stillness in the middle of urban noise,” she explains. “Places that pull you out of the rush, and invite you to pause. Not to buy or do anything – just to be.”
Designing from energy, not obligation
This search for silence reflects the way Emma approaches design: not as a fixed path, but as something that should evolve from within.
“During my graduation, I walked for hours,” she recalls. “I started photographing my surroundings as if they were poems, and I built 1:1 installations. All of it contributed to my research, but more than that – it gave me energy.”
One of her biggest insights during the master was learning to shape her process in a way that actually fuels her.
“My advice to others would be: structure your process so it works for you. Start doing things that excite you. The rest will follow.”
Equally important: making time to do nothing at all. “New ideas don’t come from pushing harder – they emerge in moments of openness, when there’s space inside yourself. So take care of that space, too.”
With a smile, she adds: “Sometimes, that space can also look like a Friday afternoon drink with your team.”
📬 Want to read more stories about young talents, designers and emerging creatives?
Van kantoortorens naar stilte in de stad
Hoe jonge ontwerper Emma Groeningen haar eigen weg vond in de ontwerpwereld.
Toen Emma Groeningen in 2021 afstudeerde aan de opleiding Interior Design & Styling, wist ze één ding zeker: ze was nog niet uitgeleerd. “Ik voelde heel duidelijk dat ik nog niet klaar was,” vertelt ze. “Ik had behoefte aan meer verdieping, meer rust om echt te ontdekken wat mij raakt binnen het vak.”
Emma besloot direct door te stromen naar de Master Interieurarchitectuur aan de HKU in Utrecht. Een stap waarvan ze toen nog niet precies wist wat die haar zou brengen, maar die haar sindsdien gevormd heeft als ontwerper – én als mens.
“Wat ik precies dacht te vinden tijdens die master wist ik eigenlijk niet,” zegt ze. “Maar ik heb altijd een fascinatie gehad voor het creëren van ruimtelijke belevingen. In mijn werk zoek ik steeds naar een ruimte die iets oproept – rust, poëzie, verstilling.”
Tussen opleiding en praktijk
Tegelijk met haar master begon Emma als ontwerper bij Void, een Utrechtse interieurarchitectenstudio. Drie dagen in de week werkte ze aan uiteenlopende projecten; op de vrijdagen en avonden volgde ze onderwijs. Het bleek een intensief, maar waardevol ritme.
“Void begon ooit met een focus op werkplekken, maar inmiddels werken we ook aan hotels, woontorens en zelfs luchthavens,” vertelt ze. “Doordat we maar met zeven mensen zijn, krijg ik alles mee van het proces. Dat maakt dat ik snel gegroeid ben in het vak.”
Wat Emma bijzonder waardeert aan haar werk bij Void, is de ruimte die ze krijgt om haar eigen interesses in te brengen. Zo ontwierp ze bijvoorbeeld ook de huisstijl en website van het bureau. “Dat maakt het afwisselend en houdt me scherp. Ik werk hier nog steeds met heel veel plezier.”
De Mondriaantoren: van tender tot fotografie
Een van de projecten die Emma het meest bij is gebleven, is de herinrichting van de Mondriaantoren in Amsterdam. “Dat was het eerste grote project waarbij ik vanaf het begin tot aan de oplevering betrokken was,” zegt ze. “We begonnen bij de tender, werkten maanden aan het ontwerp en zagen het uiteindelijk gerealiseerd worden. Zelfs de fotografie bij oplevering mocht ik meemaken. Dat was zó tof.”
Maar het werkveld alleen bleek voor Emma niet genoeg. Parallel aan haar professionele opdrachten ontwikkelde ze zich ook in een meer autonome richting. Tijdens haar afstudeerproject ontwierp ze drie installaties, verspreid door de stad Utrecht.
“Het idee was om plekken van stilte te maken midden in de drukte van de stad,” legt ze uit. “Ruimtes die je even uit de ruis halen, die je uitnodigen om stil te staan. Niet om iets te kopen of te doen, maar om gewoon even te zijn.”
Ruimte maken voor je eigen proces
Die zoektocht naar stilte is tekenend vor hoe Emma haar ontwerpproces benadert. Waar veel ontwerpers zich verliezen in deadlines en deliverables, leerde zij juist om het proces naar haar hand te zetten.
“Ik ben tijdens mijn afstuderen eindeloos gaan wandelen,” vertelt ze. “Ik ben mijn omgeving poëtisch gaan fotograferen, en heb installaties op ware grootte gebouwd. Allemaal dingen die bijdroegen aan mijn onderzoek, maar waar ik vooral ook veel plezier en energie uit haalde.”
Een belangrijke les uit haar master: ontwerpen vanuit energie in plaats van verplichting.
“Mijn tip aan anderen is: richt je proces zo in dat het voor jou werkt. Ga dingen doen waar je blij van wordt. Dan komt de inhoud vanzelf.”
Ook het plannen van pauzes neemt Emma serieus. “Nieuwe ideeën komen vaak juist als je even níet bezig bent. In die lege ruimte in jezelf ontstaat iets nieuws. Dus zorg dat je ook voor die ruimte goed zorgt.”
Lachend voegt ze toe: “Soms hoort een vrijdagmiddagborrel daar ook gewoon bij.”